تأثیر شهرنشینی و سرریزهای آن بر توزیع درآمد استان‌های ایران با رهیافت اقتصاد سنجی فضایی

  یکی از اهداف دولت‌ها گسترش عدالت بوده‌است که توزیع مناسب درآمدها در جامعه نیز یکی از مهم‌ترین جنبه‌های آن است. توزیع درآمد در هر جامعه‌ای از ساختار اقتصادی - اجتماعی آن جامعه، به ویژه شرایط بازار کار ناشی می‌شود. گسترش شهرنشینی در اثر انتقال جمعیت و نیروی کار کشور از مناطق روستایی به مناطق شهری و از طریق تاثیری که بر بازار کار می‌گذارد، می­تواند توزیع درآمد را  متاثر نماید. مطالعه حاضر به بررسی اثر شهرنشینی بر توزیع‌ درآمد 25 استان ایران در دوره زمانی 1390-1380 با استفاده از روش اقتصادسنجی فضایی پرداخته‌‌است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که افزایش نسبت شهرنشینی و شاخص توسعه انسانی منجر به عادلانه‌تر شدن توزیع درآمد در استان‌های ایران گردیده است. همچنین، با مقایسه نقشه‌های فضایی توزیع درآمد و نسبت شهرنشینی در سال‎‌های ابتدا و انتهای دوره مورد مطالعه، این نتیجه حاصل می‌شود که تأثیر شهرنشینی بر توزیع درآمد استان‌های کشور روند ثابتی نداشته‌است که این موضوع با نتایج تخمین فضایی همخوانی دارد.